10 keer werden mensen uit een vliegtuig gezogen

Photo of author

By Webdesk



Hoewel reizen per vliegtuig een van de veiligste vormen van vervoer is, gebeuren er toch ongelukken. Wanneer ze gebeuren – of zelfs als er maar één dreigt te gebeuren – zullen de meeste passagiers waarschijnlijk doodsbang zijn. Ze bevinden zich tenslotte duizenden meters boven het terrein of de oceaan, gevangen in een voertuig waaruit ontsnappen onmogelijk is, hun lot ligt volledig in de handen van de bemanning.

Natuurlijk kunnen vliegtuigcrashes verschrikkelijk zijn. Of gewonde passagiers of bemanningsleden het nu overleven of sterven, het is onwaarschijnlijk dat ze de beproeving die ze hebben doorstaan ​​ooit zullen vergeten, vooral als ze, zoals de mensen op deze lijst, uit een vliegtuig zijn gezogen.

Verwant: Top 10 angstaanjagende feiten over vliegtuigen

10 Jennifer Riordan

Stel je voor dat je boven Philadelphia vliegt op 32.000 voet (9.753 meter). Een van de motoren van de straaljager ontploft. Het passagiersraampje naast je explodeert. Je wordt het vliegtuig uit gezogen!

Jennifer Riordan onderging zo’n lot aan boord van vlucht 1380 van Southwest Airlines op 17 april 2018, toen het vliegtuig op weg was naar Dallas. Hoewel haar veiligheidsgordel was vastgemaakt, werd ze halverwege uit het vliegtuig getrokken. Verbazingwekkend genoeg trokken andere passagiers haar weer naar binnen. Een getuige van het angstaanjagende incident herinnerde zich: “Er zat bloed op de ramen … haar armen waren eigenlijk uit het vliegtuig en haar hoofd was uit het vliegtuig.”

Helaas raakte Riordan zwaar geblesseerd. Pogingen om haar te reanimeren nadat ze na het incident een hartstilstand kreeg, waren niet succesvol. Volgens James Garrow, woordvoerder van het Philadelphia Department of Public Health, stierf ze als gevolg van een stomp trauma aan haar hoofd, nek en romp.

Een scheur in de motor, veroorzaakt door metaalmoeheid, veroorzaakte de explosie.[1]

9 Timothy Lancaster

Op 10 juni 1990 was British Airways-vlucht 5390 onderweg van Birmingham, Engeland, naar Málaga, Spanje, toen er een catastrofe plaatsvond aan boord van het BAC 1-11-500-vliegtuig met 118 passagiers en verschillende bemanningsleden. Het was bijna etenstijd aan boord van het vliegtuig, dat op 17.300 voet (5.273 meter) boven Didcot, Oxfordshire, vloog. Kapitein Timothy Lancaster en eerste officier Alastair Atchison ontspanden zich en lieten hun schoudergordels los. Lancaster maakte ook zijn heupgordel los.

Kort daarna deed zich een ontploffing voor toen de linker voorruit van het vliegtuig barstte. De luchtdruk daalde scherp en de piloot werd tot aan zijn middel uit de cockpit gezogen, zijn hoofd en romp blootgesteld aan de extreme wind en kou. De automatische piloot stond uit en het vliegtuig begon te dalen. Erger nog, de deur van de cockpit was tegen de gashendels geklapt, waardoor ze vast kwamen te zitten.

Terwijl Atchison vocht om het neerstortende vliegtuig onder controle te krijgen, greep stewardess Nigel Odgen, die de cockpit was binnengekomen, Lancaster bij de benen. Bijgestaan ​​​​door stewardessen John Heward en Simon Rogers, die hem spelden toen Odgen uitgeput raakte, bevrijdden ze de benen van de piloot van de vluchtcontroles die hen hadden bekneld, en Atchison landde het vliegtuig veilig.

Lancaster raakte gewond, leed aan bevriezing, kneuzingen en breuken aan zijn handen en armen, en Ogden verwondde een arm en ontwrichtte een schouder. Maar de passagiers en de bemanning, inclusief Lancaster, overleefden hun gruwelijke beproeving. De oorzaak van de bijna-crash? De bouten die de voorruit op zijn plaats hielden waren te klein, zowel in diameter als lengte.[2]

8 Nigel Ogden

Piloot Lancaster is niet het enige bemanningslid aan boord van de noodlottige British Airways-vlucht 5390 die uit het vliegtuig wordt gezogen. Terwijl hij zich haastte om Lancaster te redden en de piloot om zijn middel greep, merkte Odgen dat hij ook uit de cabine werd getrokken. Dankzij collega-stewardess John Heward, die de cockpit in snelde om Ogdens riem te grijpen, overleefden zowel Ogden als Lancaster.

Het was echter een schot in de roos, herinnerde Ogden zich. Hoewel hij Lancaster vasthield, voelde Ogden zijn armen verslappen. Hij vreesde dat hij de piloot zou ‘verliezen’, maar Lancaster ‘belandde in een U-vorm gebogen rond de ramen’, waar ‘zijn gezicht tegen het raam bonkte’. [as] bloed [ran from] zijn neus en de zijkant van zijn hoofd, [and] zijn armen zwaaiden.”

“Het meest angstaanjagende was dat zijn ogen wijd open stonden”, voegde Odgen eraan toe. “Ik zal die aanblik nooit vergeten zolang ik leef.”[3]

7 Clarabelle Lansing

Op 28 april 1988, tijdens perfect weer, scheurde het dak van het 18 voet lange (5,5 meter) eersteklas gedeelte van Aloha Airlines-vlucht 243 weg. Passagiers en een stewardess werden buiten blootgesteld aan de ijskoude atmosfeer. Ervaren piloot Kapitein Robert Schornstheimer en Eerste Officier Madeline Tompkins zaten aan de besturing van het Boeing 737-vliegtuig, dat eerder op dezelfde dag drie retourvluchten had gemaakt van Honolulu naar Hilo, Maui en Kauai. Alle pre-flight inspecties hadden uitgewezen dat het vliegtuig luchtwaardig was.

Toen ze op het punt stond aan boord te gaan, zag een passagier een scheur in de romp. Ze heeft het niet gemeld, in de veronderstelling dat de bemanning ervan wist. Toen het vliegtuig op 24.000 voet (7.315 meter) afvlakte, deed zich een explosie voor en zag Tompkins isolatie door de cockpit drijven. De deuren van de controlecabine waren, net als het dak van de eersteklas sectie, verdwenen! Hoewel ze vastzaten met hun veiligheidsgordels, werden de passagiers geteisterd door windsnelheden van 300 mijl per uur (483 km / u) en hadden ze geen toegang meer tot zuurstof, omdat hun maskers boven het hoofd verdwenen waren met het plafond van de cabine. Hoewel stewardess Clarabelle Lansing haar leven lang vasthield, werd ze uit het vliegtuig gezogen.

Schornstheimer zette koers naar een noodlanding in Maui. Net toen hij boven het vliegveld afdaalde, viel de motor uit. Desalniettemin was hij in staat om de overblijfselen van het vliegtuig naar beneden te halen zonder verdere verwondingen of doden. De beproeving werd veroorzaakt door een ontoereikende inspectie van het vliegtuig. De inspectie, die in het donker werd uitgevoerd, miste de scheur in de romp. De locatie van het lichaam van Lansing blijft onbekend.[4]

6 Elite troepen

Een Navy SEAL. Een commando van de luchtmacht. Een legergroene baret. Deze Amerikaanse elitetroepen werden allemaal uit vliegtuigen gezogen toen ze werden getroffen door onverwachte windvlagen. Als gevolg hiervan bekritiseren sommige critici de T-11-reserveparachutes van de slachtoffers, die over hun borst worden gedragen en worden geopend als de hoofdparachute niet opengaat of niet wordt ingezet. Kort gezegd, zoals verslaggever Kyle Remfer uitlegt: “Critici beweren dat het trekkoord van de parachute gevoeliger is voor harde wind dan de 50 jaar oude tuigages met een metalen trekkoord die het tien jaar geleden heeft vervangen.”

Het luchtmachtcommando verdween in 2019 boven de oceaan en werd nooit meer gezien.

Groene Baret Staff Sgt. Brycen Erdody ontsnapte in 2012 ternauwernood aan de dood, maar zijn arm was gedeeltelijk afgehakt. Hij verloor zijn helm toen een windvlaag hem uit een vliegtuig zoog op 381 meter boven Fort Bragg, North Carolina. Hij onderging vijf chirurgische operaties als gevolg van het incident waarbij hij ribben brak, zijn borstbeen ernstig verwondde, zijn biceps doorsneed en zenuwen uit zijn ruggengraat verloor. Zijn gewonde arm moet mogelijk worden geamputeerd, omdat deze permanent zijn “zenuwactiviteit” heeft verloren.

Op 23 juni 2014, boven El Centro, Californië, stierf Navy SEAL Chief Petty Officer Bradley Cavner nadat zijn reserveparachute was “geactiveerd door een windvlaag”. Hij stootte zijn hoofd tegen “het kozijn van het vliegtuig toen hij uit het vliegtuig werd geveegd”.[5]

5 Jumpmaster

Een springmeester van het Amerikaanse leger werd ook uit een vliegtuig gezogen terwijl hij op de helling van een vliegtuig knielde. De datum van het voorval en andere details over het incident zijn vaag. Toch geeft de video die zijn abrupte uitgang van de helling vastlegt, zowel door het gebrul van de wind als door de snelheid van zijn vertrek, de kracht aan van de woeste kracht die hem wegrukte toen zijn reserveparachute voortijdig werd geactiveerd. Deze kracht is vergelijkbaar met de kracht die het gevolg is van een plotselinge drukverlaging in de cabine, ongeacht de oorzaak.[6]

4 Juliana Koepcke

In een online BBC-artikel van 24 maart 2012 legt Juliane Koepcke uit hoe ze een vliegtuigcrash in december 1971 overleefde. Ze was met haar moeder in vlucht boven het Peruaanse regenwoud toen de bliksem insloeg. Het vliegtuig “ging in een duikvlucht … het was pikdonker en mensen schreeuwden, toen vulde het diepe gebrul van de motoren [her] volledig hoofd.” Toen het geluid stopte, was ze ‘buiten het vliegtuig … in een vrije val, vastgebonden aan [her] zitbank en hals over kop hangen, ‘alleen in de wind terwijl het bladerdak van de boom naar haar toe draaide.

Hoewel ze een sleutelbeenbreuk, “diepe snijwonden” in haar benen en een gescheurde gewrichtsband opliep, overleefde ze het, nadat ze uit het vliegtuig was gezogen en in het regenwoud was gevallen. Zes dagen later raakte haar rechterbovenarm besmet met maden, die ze behandelde met benzine van een boot die ze onderweg vond voordat Koepcke de lokale bevolking tegenkwam. Ze brachten haar ‘terug naar de beschaving’.

Op 12 januari hoorde ze dat haar moeder de crash ook had overleefd, maar niet in staat was om te bewegen vanwege ernstige verwondingen. Ze was ‘enkele dagen later overleden’, klaagt Koepcke, eraan toevoegend: ‘Ik moet er niet aan denken hoe haar laatste dagen waren. ”[7]

3 Eerste officier Xu

Op 14 mei 2018, met zijn co-piloot, eerste officier Xu Ruichen, en zijn onderbevelhebber, kapitein Liang Peng, in de cockpit met hem, steeg kapitein Liu Chuanjian van Sichuan Airlines Flight 8633 op vanaf een Chinees vliegveld. Op weg naar hun bestemming barstte de rechter voorruit en Chuanjian leidde de vlucht om naar Chengdu. Even later barstte de hele voorruit en viel de druk in de cockpit snel weg. Ruichen kwam in botsing met een van de bedieningselementen en zorgde ervoor dat het vliegtuig naar rechts zwenkte. De automatische piloot stond uit, dus het vliegtuig daalde snel af.

Door de vleugels waterpas te zetten, bracht Chuanjian het vliegtuig onder controle, maar het lawaai buiten verhinderde communicatie met de grond. Omdat de Airbus geen brandstof kon dumpen en de gezagvoerder geen tijd had om het te verbranden door in cirkels te vliegen, nam hij het risico het vliegtuig te laten landen. Hij landde veilig, maar de banden barsten.

Op twee na bleven alle inzittenden van het vliegtuig ongedeerd. Tijdens de vlucht werd de copiloot gedeeltelijk uit de cockpit gezogen en liep hij schaafwonden op aan zijn gezicht, licht oogletsel en een verstuikte pols. Stewardess Zhou Yanwen werd ook behandeld voor een polsblessure. De isolatie van het vliegtuig beschermde de inzittenden tegen bevriezing.

Een beschadigde voorruitafdichting heeft het incident waarschijnlijk veroorzaakt door een opeenhoping van warmte in het glas waardoor de voorruit brak.

De heldhaftigheid van Chuanjian en zijn bemanning werd gevierd en de kapitein kreeg vijf miljoen yuan ($ 737.600 US).[8]

2 Negen Passagiers

Op 24 februari 1989 werd Lynoor Birrell wakker in een nachtmerrie aan boord van United Airlines-vlucht 811. Ze zat met haar man en vierjarige dochter op de dertiende rij van het vliegtuig en hoorde ‘een laag, grommend, knarsend geluid’, zei ze, herinnerend aan het afschuwelijke incident.

“Ik deed mijn ogen open en zag dat alle bagagerekken boven het hoofd in onze sectie verdwenen waren, net als de tv-filmprojectoren boven het hoofd.” Dat was nog niet het ergste. De twaalf stoelen in rij 8-10 waren ook weg, samen met de passagiers die erop hadden gezeten. Ze waren door een groot gat in de zijkant van het vliegtuig gezogen.

Volgens onderzoekers werd het gat in de zijkant van het vliegtuig veroorzaakt door “explosieve decompressie als gevolg van het verlies van een vrachtdeur” tijdens de vlucht. Aangenomen werd dat de oorzaak van het verlies van de deur schade was aan het “vergrendelingsmechanisme”, die optrad tijdens een vorige vlucht, en mogelijk een kortsluiting die de vergrendelingsactuators activeerde. De onderzoekers ontdekten ook dat er verschillende mogelijkheden waren om het ongeval te voorkomen dat resulteerde in de dood van de negen personen aan boord van het vliegtuig.[9]

1 Tientallen passagiers

Op 8 mei 2003 vloog een Rus Ilyushin 76 boven de Democratische Republiek Congo toen de achterdeur van het vliegtuig “openbarstte… en tientallen Congolese soldaten de dood in slingerde” toen de druk in de cabine abrupt wegviel, een artikel in de 2 juni , 2003, uitgave van Jet tijdschrift rapporten.

De passagiers die zich aan het vliegtuig konden vasthouden, overleefden de catastrofe. Het feit dat niemand wist hoeveel passagiers aan boord waren en of de vermisten stoelen of veiligheidsgordels hadden, verergerde het probleem om de verlorenen te identificeren. Zoals het artikel uitlegde: “Mensen in Afrika reizen vaak op aangepaste vrachtvliegtuigen met weinig stoelen, waardoor de meeste passagiers tussen de bezittingen achter in het vliegtuig moeten proppen.”

Het vliegtuig vervoerde de troepen en hun families van Kinshasa naar Lubumbashi. Het Ilyushin 76-transportjet was betrokken geweest bij talloze eerdere ongevallen met 668 doden tot gevolg, meldde het artikel.[10]



Source link

Share via
Copy link